SENSİZ BEN...

Şu sendeki beni, sattın mı Gülüm?
Kendimi kaybettim, divâneyim ben..
Ateşine yandım, kavruldu külüm,
Savrulan külümle pervâneyim ben...

Kapatma gözünü, yurtsuz kalırım,
Ben sensiz gariban, bir bîçâreyim;
Görmezsen halimi, söner ölürüm,
Yelle savrulurum, pare pareyim ...

Öldür beni ama ruhumu dindir,
Gözümden akan yaş, yakar tenimi..
İzlerin kefenim, yolun kabrimdir,
Öbür gözüm izler defnedenimi...

Silmişsin! Yolunda izim kalmamış
Sana dönemezsem ben öleyim mi?
Göz pınarım kuru yaşım kalmamış,
Kanımla közümü söndüreyim mi?

Öyle yummuşum ki kirpiklerimi
Gözümü açamam, hayalin gider!
Kendimden saklarım çektiklerimi
Senli olan her ân, bin ömür eder...

Sendeki canıma ne yaptın Canım?
Öleyim tamam da, cansız sevemem!
Hasretin kuruttu, çekildi kanım
Sensiz can veremem, sensiz ölemem...

Gönül konuğuna ne yaptın Gülüm?
Kızgın sahralarda divâneyim ben!
Rüzgarla sahraya savruldu külüm,
Kumumla tozumla pervâneyim ben...

11 Eylül 2017/ İzmir
Mustafa ASLAN