AZERBAYCAN'DAN BİR ŞİİR...

Şiir, sözün özü... 
Şiir, özün gözü…
Şiir; gönül sızılarının, yürek çırpınışlarının, rüyalardaki olmazların, hayallerdeki imkânsızların sözle oldurulması işi!…
Zor yani demiştik...
Yıllardır şiirlerimi; "Gönlümün bana söylediği sırları" veya "Yüreğimin bana emânet ettiği nâmûsu" diye sakınıp, saklamıştım!
Aşikâr etmekten korkmuştum, "Ya beğenilmezse!" endişelerimle…
Bazen yazılarımda, Gazetedeki "Meydan" adlı köşemde yayınladığım şiir pozundaki güncel, kafiyeli, vezinli söz yumaklarım olmuştur, olacaktır ama ben onları şiirden saymadığım için yayınladım, yayınlayacağım...
Kalem dünyasında kalıcı olmayı başarmış şairleri rahmet ve saygıyla yâd ederken bazılarını kıskanmadığımı söyleyemem!
Meselâ;
"Güzelliğin on pa’retmez
Bu bendeki aşk olmasa,
Eğlenecek yer bulaman
Göğnümdeki köşk olmasa!" yı,  niye ben söyleyememişim diye hasedimden çatladığım olur! Olur da Aşık Veysel’i rahmetle, hürmetle anmama da mani olamaz bu hasedim!
Gönlümden kalemime, kalemimden defterime, defterimden de tekrar bana fısıldanmış gönül seslerimi, "SEVDAMI EKİYORUM, SEVGİMİ BİÇMEK İÇİN" adıyla kitaplaştırıp paylaşmaya niyetlenmiştim!
Vallahi kendimin inanamadığım bir cesaretti!
Ama niyetlenip ve hatırlarından geçemediğim seven sevdiklerime, söz vermiş olduğum için gönlümün bana emanet ettiği duygularımı sere-serpe attım ayaklar altına!
Gereken ilgi ve titizlikle dağıtılır ve Gönüldaşlarımdan hak ettiğinden fazla itibar görür sanmıştım!
Yanıla-yanıla ve her yanılgıda öğrene öğrene geldiğim bu yaşımda bir daha yanıldım ve bu yanılgımda çok incindim maalesef!
Kitap dağıtılmadı, camianın göstereceği ihtiramla bir yaraya merhem olmasına -galiba- izin verilmedi!
Şiirlerim hapsolunduğu kapağın altında ünledi, ben inledim!
Kendim başta olmak kaydıyla gönlümün vicdanıma emanet ettiği şiirlerime gereken ihtiramın gösterilmemesinden kaynaklı sesli söylenme hakkımı kullandıktan sonra izninizle şiir dünyasına döneyim...
Uzaxdaki Yaxın Dostlarım' dan Azerbaycan'da Gazeteciliğin öncülerinden Rahmetli Hasan ZERDABİ Beğ 'in Nevesi (torunu) Hürmetli Rebiyye Xanım Zerdâbi Bacım'ın gönderdikleri bir şiir vasıtasıyla Azerbaycan Duygu Dünyasına bir dalalım istedim..
Şiiri, 18 Nisan 2013' te göndermişlerdi sağ olsunlar ve ben de özenle saklamıştım..
Şairi kendileri mi, değil mi bilmiyorum ama şiir, muhteşem, buyurun:

Odlama qəlbimi odlu baxışla  .................... / Ateşleme kalbimi odlu bakışla
Söndürə bilməzsən qarla yağışla .............  / Söndüremezsin ki karla yağışla
Bağışla əzizim məni bağışla.. ....................  / Bağışla Azîzim, beni bağışla
Hər kəsin öz eşqi, öz qisməti var ...............  / Herkesin öz aşkı, öz kısmeti var
Nə sən günahkarsan, nə mən günahkar.. / Ne sen günahkârsın, ne ben günahkâr!

Hələ cox cavansan, hələ odlusan ................ / Daha çok gennçsin sen, daha odlusun
Bahar həvəslisən, quş qanadlısan.............. / Bahar heveslisin, kuş kanatlısıın
Mən yorğun piyada, sənsə atlısan.. ........... / Ben yorgun piyade, sense atlısın
Eşqimiz bir yerdə tutar mı qərar? ............. / Aşkımız bir yerde tutar mı karar?
Nə sən günahkarsan, nə mən günahkar...  / Ne sen günahkârsın, ne ben günahkâr!

Sevirsən sev məni səssiz səmirsiz ............. / Seversen sev beni sessiz sedasız
Qoy dilə düşməsin məhəbbətimiz. ............ / Dillere düşmesin muhabbetimiz
Vaxtında dünyaya gəlməmişik biz ........ / Vaktinde dünyaya gelmemişiz biz
Birimiz payızıq, birimiz bahar ............... / Birimiz hazânız,birimiz bahar
Nə sən günahkarsan, nə mən günahkar../ Ne sen günahkârsın, ne ben Günahkâr...

Tekrarlıyorum; şiirin şairini yazmamış Rebiyye Xanım Zerdabi...
Kendilerinin şiiri diyesim var, çünkü duygularını böyle mahirâne ifade edecek yetenek ve müktesebata sahip ama kendileri yazmayınca ben de olduğu gibi paylaşarak, bu güzel şiirden Anadolu Türk yüreklerinin de istifade etmeleri gereğini düşündüm..
Azerbaycan lehçesini, İstanbul lehçesine bire-bir çevirmek bazen mümkün olmuyor. Eksiklik benden kaynaklıdır, bağışlayın lütfen...
Herkese şiir tadında, şiir disiplininde ve şiir cömertliğinde şâirâne dünyalar ve şiir tadında ömürler niyaz ederek;
Selâm, sevgi, duâ vesselâm...
Mustafa ASLAN