ANAM'SIZ ANNELER GÜNÜ...

Sussun rüzgâr, yer ile gök inlesin
Yatsın Anam, ninni söylesin semâ..
Gün, ay, yıldız birbirini dinlesin
Tevekkülüm destek olsun dünyama
"Layla" desin bütün diller Anam'a...

Gene coşsun, hiç durmasın tabiat
Düzeniyle elbet sürsün kâinat
Ortadayken ölüm denen hakîkat
Bin yaşansa ölünecektir amma
Ölmeden cesedim ağlar Anam'a...

Ağladığım görse Anam da ağlar,
Anam yok, yokluğu gönlümü dağlar!
Âlem-i Berzâh'ta bekleyen sağlar
"Hoş geldin!" ederler bilirim amma
Vuslata dek ağlarım ben Anam'a...

Her doğumda sancıdan zevk almıştı
Analaşıp hülyâlara dalmıştı
Doğduğunu kucağına almıştı
Gitti şemsiyemiz, artık yok amma
Gölgesi burada deyin Anam'a...

Sonsuzluğa uğurladık Anam'ı
Giderken sevgisi sardı dünyamı
Az çoğaldı, evlâdının tamamı
Dağıldı ülkeye yayıldı amma
Yürekler birleşti deyin Anam'a...

"Ana" derdik, "Caaan!" diye ses verirdi
Üzülürdük, sevinirdik bilirdi
Uzakta da olsa sesi gelirdi
Bir daha sesini duymayız amma
Her yerde bizimle, deyin Anam'a...

Ana Can, daha çok bizdesin şimdi
Her evde, her dilde, sözdesin şimdi
Omuzdaydın; baştasın, gözdesin şimdi
Bedenin yok, adresin kabrin amma
Her evde dirisin, deyin Anam'a... 

09 Mayıs 2010/İzmir
Mustafa ASLAN