ÖĞRETEMEDİM!

Çok uğraştım, çok çırpındım, çalıştım
Ben ona sevmeyi öğretemedim!
Vedalaştım, kucaklaştım, ayrıştım
Ona özlemeyi öğretemedim!...

Sessizliği yırttı en sessiz çalgın
Ve de vurdu tüm dünyayı bir salgın
Cam önüne oturup dalgın dalgın
Bir yol gözlemeyi öğretemedim!

Hak nişanesi var kirpiğinde kaşında,
Cennet lezzeti var sofrasında aşında
Kışın gürül gürül soba başında
Kartol közlemeyi öğretemedim!...

Neyini sevdim ki ben bu bilmezin,
Yol beklemeyenin, gidip gelmezin,
Kaşı düzelmeyen,yüzü gülmezin
Gamzesin düzlemeyi öğretemedim!

Arzuyu özlemeyi ondan öğrendim,
Günü terk etmeyi dünden öğrendim,
Sabahı akşamı günden öğrendim
Gece gizlemeyi öğretemedim!

Aşık gerekmez mi mutlak maşuğa
Boş kazandan taam umdu kaşığa
Karanlıktan göz etti hep ışığa
Yara tuzlamayı öğretemedim!

İki bilmez karşılatık bir yerde,
İkimiz de uğradık bin bir derde
Kıyamet kopardı, sevgimiz nerde
Sessiz sızlamayı öğretmedim!

Onunla kopardımbağda gülümü
Birlikte uçurduk gam bülbülümü
Nasıl arzuladık birge ölümü
Hiç yalnız kalmayı öğretemedim!...

6 Mayıs 2020/İzmir
Mustafa ASLAN